Close encounters, blikvoer en bomen, bomen, bomen

Dumela! ('Hallo' in Setswana)

Zo, ik ben weer in de bewoonde wereld. Wat een avontuur!! Even denken waar ik moet beginnen...

We zijn dus net twee weken in de middle of nowhere geweest. En dan echt in de de middle of nowhere; we hebben in die weken geen auto's of mensen gezien, op 1 dag na toen we na 6(!!) uur rijden even naar een klein dorpje waren.
We waren met zijn vieren; Richard (begeleider), Sianga (student van hem), Mario en ik. Oh en onze grote vrienden de Land Rover en Land Cruiser ;). Na een rit van een uur of acht waarbij we de bewoonde wereld steeds verder achter ons lieten kwamen we aan bij onze kampeerplek; een flinke vijver die nu dankzij het regenseizoen tijdelijk vol water zit (maar in het droogseizoen een zandput is). Ik had mijn eigen tentje, wel fijn. Het was best luxe kamperen; met een tafel, stoelen, een flink gasstel en een hoop pannen. In grote drums hadden we zo'n 300 liter water bij ons (waar ik goddank niet ziek van werd!), en 200 liter diesel. Verder hadden we een hoop eten; pasta, rijst, meel, eieren, melkpoeder, wat verse groenten in de koelboxen voor in het begin, pompoenen, uien en een hoop ingeblikt voer (bonen, beef, sardientjes, erwten etc.)

A day in the field:
Richard was altijd vroeg op en zette dan water op voor thee. Rond een uur of 7 kwamen we uit bed, dronken onze thee en aten soms wel (in het begin wat brood, later pannenkoekjes, ei of koekjes) en soms geen ontbijt. Daarna vertrokken we met de Land Rover en onze research equipment. Aan de hand van GPS bepaalden we onze afstand ten opzichte van permanent water, en kozen we een geschikte locatie voor een transectje. Met een lang meetlint legden we dan een 100 m lang transectje uit, waar ik dan op 3 punten data verzamelde (de afstand en hoogte van verschillende soorten bomen/struiken). Tijdens deze transectjes moesten we goed luisteren en kijken of er geen olifanten of buffels in de buurt waren, want als die van je schrikken en je aanvallen ben je er geweest (geen grap!). Spannend dus!
Van deze transectjes deden we er dan 4, 5 en soms 6 per dag. Afhankelijk van onze afstand tot het kamp (tussen 0 en zeg 20 km) aten we lunch in het veld of terug in kamp. Dit bestond dan vaak uit bonen en ''bully beef" (ingeblikt vlees, beetje als leverworst), of soms pannenkoeken :). Aan het eind van de dag keerden we dan terug naar het kamp, waar we een 'douche' namen bij de vijver. Teiltje, grote mok en gieten maar ;). Hele gave ervaring om in je blote niksie aan een klein meertje te staan, terwijl je goed luistert of er niets in de bosjes verscholen zit om in je billen te bijten...
Daarna kookten we (vaak Richard (curry) of ik (pasta) ;)). Tegen een uur of 8 begon het wel donker te worden, en ontwaarden zich prachtige sterrenhemels en een hoop, soms niet te plaatsen geluiden. Vooral kikkers kramen hier erg vreemde geluiden uit (een heel hoog "PRRRRRRR"), maar we hoorden ook hyena's ("WHOOOP" (weird!!!)) en leeuwen (een soort laag geblaf). We kletsen nog wat, voerden soms nog wat data in, genoten van de bush en gingen dan op tijd naar bed (rond 10). We konden onze laptops in de auto laden dus dat was handig :).
And then another day...

Dus ja zo zagen mijn weken eruit :D. Ik kon goed opschieten met de mannen. We hadden leuke en interessante gesprekken, over religie (Richard is verbazend streng Christelijk voor een ecoloog...:O), educatie (ze leren hier op school niet waarom de maan van vorm verandert!) en anekdotes uit de bush. En dan natuurlijk waar jullie allemaal met smart op zitten te wachten...we hebben een hoop wildlife gezien!! Impala's, kudu's, giraffen, hippo's, een buffel, roofvogels, een hyena, olifanten...heel vet! Olifanten zagen we soms met meerderen maar vaak alleen; waarvan ik één encounter even wil uitlichten; namelijk met Fred de olifant...

We waren in het kamp toen Sianga ons wees op een flinke olifantenstier die zo'n 50 m van ons vandaan uit de bosjes verscheen. Richard maakte stilletjes duidelijk dat ik voor de auto kon gaan staan om hem goed te zien. Fred at van het gras uit de vijver en kwam steeds dichterbij...waanzinnig om te zien! Op een gegeven moment stond hij op 5 meter afstand ons een beetje nerveus op te nemen; hij leek een beetje in de war omdat we niet bewogen maar hij rook ons wel. Ik moet eerlijk bekennen dat er weinig over was van de stoere-poema-knuffelende-Jip; ik scheet echt peentjes! Vooral na de verhalen van Richard en Sianga! Ik volgde braaf Richard zijn "Stay still" op, er ontsnapte me alleen een kleine "O my god". Richard bewoog toch maar even zijn hoofd om Fred te laten weten dat we er waren, waarna hij bozig zijn hoofd schudde en in de bosjes verdween...OEFFF. According to Richard was dit wel de closest you can get to a wild elephant...heel gaaf maar ook heel spannend! Ook de hyena kwam erg dichtbij, maar die zijn dan weer helemaal niet gevaarlijk...gek genoeg. We hebben ook 1 keer een Black Mamba (slang) gezien; best eng want als die je bijt is er weinig hoop; vooral als je zo ver van medische hulp zit...gelukkig zijn aanvallen erg zeldzaam (de kans om in NL een auto-ongeluk te krijgen is aanzienlijk groter...) maar toch.

Het is lastig de sfeer van de afgelopen twee weken te beschrijven; ik hoop dat jullie een beetje een beeld krijgen en ik zal nog wat foto's uploaden op facebook. Het was een vette ervaring; maar om eerlijk te zijn ben ik wel blij weer even terug te zijn in de bewoonde wereld. Vooral de laatste paar dagen had ik last van de hitte en oververmoeidheid, waardoor ik vaak een beetje misselijk was en soms alleen nog maar kon denken aan slapen, milkshakes, slapen, ijsklontjes, slapen en het 4-graden-badje in de Sauna. We hadden anderhalve week geen regen en zeg maar 30 graden; er viel niet tegenaan te smeren met zonnebrand! Toen het eindelijk weer ging regenen (meestal gepaard met heftig onweer hier), was ik erg blij; nooit geweten dat ik zo blij kons zijn met regen! Ik miste het contact met mijn lieve vrienden en familie wel hee! En het idee dat we zo ver van welke hulp dan ook zaten beangstigde me soms wel een beetje, maarja, ik wilde dit zelf hè ;) Het eten was ik ook wel een beetje zat en het veldwerk zelf vind ik ook niet heel denderend, maar dat hoort erbij :). De avonden en close encounters waren echter fantastisch, en ik weet hoe bijzonder het is dat ik hier kan zijn en dit kan doen; weer een droom verwezenlijkt! :)

Volgende week vrijdag zullen we weer de bush in vertrekken voor 2 weken. Tot die tijd zijn we hier in Maun, om hier wat experimentjes en analyses te doen en Richard en Sianga moeten hier ook dingen doen. Wel even lekker dus! Maar ik weet zeker dat ik over 1,5 week weer enorm zin heb om de bush in te verdwijnen...

Foto's volgen snel!

Ik mis jullie!

Liefs,

Jip