Kopstoot, zebra's en...

Hallo!

Het is al weer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb. We zijn inmiddels al een paar dagen terug van onze laatste veldtrip. En wat een goeie afsluiter was het! Het begon al op de heenweg. Eerst zagen we (eindelijk) een hele grote kudde buffels. Indrukwekkend om te zien, ze zijn echt groot en hebben van die gekke hoorns! De (lange) rit voerde verder langs de ‘Mababe depression’. Dit is een gebied wat ooit een meer was, en nu een enorme grasvlakte met hier en daar een boom, en af en toe een waterhole (precies wat je verwacht bij Afrikaanse landschappen eigenlijk!). Het was al prachtig om te zien (voor mij is nogmaals bevestigd dat ik meer van vergezichten hou dan van bos etc…), maar die vlakte staat ook bekend om de enorme kudden zebra’s die daar grazen. En dan bedoel ik echt enorm. Duizenden. Het was echt waanzinnig om te zien, ik werd er bijna emotioneel van! Zebra’s in alle richtingen, rennend, etend, badderend of gewoonweg naar-je-kijkend. Je hoort ze hinniken (grappig geluid bij zebra’s!), snuiven en scheten laten (dat doen ze ook veel…). Ik heb er mooi foto- en film materiaal van, zal kijken wat ik er van kan uploaden.

Ons kamp zetten we weer op aan een mooie plas, dit maal vier tenten want er was nog een (nieuwe) student van Richard mee; Nonofo. We waren er onderweg al achter gekomen dat we iets vrij cruciaals waren vergeten; het gas….Naja, koken op het vuur dus maar! De eerste nacht daalde er onverwachts een enorme storm op ons neer, waar mijn tentje helaas niet geheel tegen bestand was…
Na die heftige regen was het gebied zo nat dat we een paar dagen later nog een slap-stick achtige ervaring hadden met de auto’s; met de LandRover gingen we off-road om een nat stuk te ontwijken, maar daar kwamen we toen alsnog vast te zitten -_-‘ Plan A, de auto opkrikken en stukken hout onder de wielen leggen, werkte niet. Plan B was de LandCruiser halen, om de LandRover eruit te slepen. Ook dit verliep niet helemaal volgens plan, aangezien de LandCruiser eerst zelf vast kwam te zitten (maar die heeft een wench, dus die konden we er met behulp van een boom uittrekken). Na het bevrijden van de LandRover kwam de Cruiser wéér vast te zitten, waarna de LandRover haar er weer uit moest trekken. Erg grappig allemaal. De volgende dag hebben we onszelf maar een hele nieuwe weg gezaagd. Tenminste, dat doen de mannen dan meestal, waarbij mijn taak neerkomt op “Just stand there and be pretty”.

Eén nacht waren er hyena’s in de buurt, waarvan er ’s nachts eentje tegen mijn tent aan liep, precies bij mijn hoofd. Hyenakopstoot; check! Haha, ook vonden we de volgende ochtend het afwasmiddel 100 m verderop, evenals de vuilniszak…basterds ;) Still love their sounds though…We hebben op deze trip ook veel Sable antilopen gezien, die zijn hier vrij zeldzaam en echt heel mooi!

Het data verzamelen ging overigens goed, al ging het wel langzaam en werkten we daardoor alle 10 dagen aan 1 stuk door, pfff. Ook waren we natuurlijk erg aan het hopen om leeuwen te zien, maar dat gebeurde maar niet…Op zondag besloten we, nadat we klaar waren met al het veldwerk, om nog 1 nacht in de Mababe depression door te brengen, om onze kansen op een leeuw-encounter te vergroten. Het was een prachtige plek met een wijds uitzicht, een waanzinnige zonsondergang en –opkomst…maar geen leeuwen. Wel hoorden we nog een luipaard roepen, ook echt een gaaf geluid (geblaf). Dus ja, toch ietwat teleurgesteld maar zeker niet ontevreden vertrokken we maandagochtend terug naar Maun. Onderweg stopte de LandCruiser (met Mario en Richard) voor onze neus. Ach, hij stopte wel vaker, omdat er iets te zien was of omdat een van de mannen een plasje moest plegen (de blaasgrootte van mannen is echt verbazingwekkend klein). Het duurde even voor Mario, met een doodserieus gezicht uitstapte en zei “We saw a big male lion”. Ik dacht eerst dat hij een grapje maakte, maar hij dirigeerde ons onrustig naar achter. En jahoor, een stukje terug lagen ze dan in de bosjes; leeuwen. Toch nog! Je kon ze door de bosjes niet goed zien, maar het mannetje heb ik nog wel zien lopen en we zagen de beweging van wat welpjes. Bijna te toevallig om waar te zijn toch, zo op die laatste dag!? Heel gaaf dus :)

Terug hier in Maun hadden we helaas, moe dat we waren, geen dag rust. Donderdag zouden we namelijk alweer een presentatie moeten geven hier op ORI, om te beschrijven wat we hier zoal hadden gedaan en onderzocht. However, die presentatie is nu ook achter de rug! Vanmiddag hebben we nog wat souvernirs ingeslagen, en morgen gaan we nog even hard aan de bodemmonsters. Morgenavond is het plan om nog een laatste keer te gaan stappen hier, met Sianga en Nonofo, na een braai bij Richard. En dan maandag…we hit the road!! Het plan is nu om eerst naar de Mkgadigadi (nee dat is geen typefout ;)) zoutvlaktes te gaan, hier een stukje naar het zuiden. Dan naar Victoria Falls, op de grens van Zambia en Zimbabwe. Dan vliegen we van Livingstone (Zambia) naar Johannesburg (Zuid-Afrika), waar we een autootje huren en richting kust rijden. Langs de kust zullen we dan naar Kaapstad rijden, waarbij we waarschijnlijk de auto ergens halverwege inwisselen voor de ‘Bazbus’, een speciale backpackers bus die tussen allerlei hostels in leuke plaatsen rijdt. 3 Mei land ik weer op Schiphol!

Ik heb heel erg zin om te gaan reizen, maar ik ga het hier wel heel erg missen. Het kamperen in het veld, Richard, Sianga en Nonofo. De laatste dagen in het veld werd ik helemaal onrustig van de realisatie dat het bijna klaar was, en besefte ik me ook dat ondanks dat het soms heel zwaar was, het echt een in één woord WAANZINNIGE ervaring was! Ik ga nooit vergeten hoe het was om weken in een tentje te slapen zonder elektriciteit of stromend water, waarbij je kookt op een kampvuur, een wijntje drinkt onder de sterren en luistert naar het gebrul van leeuwen, gehuil van hyena’s, gezang van kikkers en gebrom van olifanten…

Tot over niet zo lang meer nu!

Liefs,
Jip

PS. Nog geen tijd gehad om foto’s up te loaden; komen er aan!