Reizen!
Blijf op de hoogte en volg Jip
11 April 2014 | Zuid-Afrika, Drakensberg Garden
Hallo! Hoe gaat het daar? Lekker van de Lente aan het genieten?
Ik heb echt al belachelijk lang niet geschreven en ik heb in de tussentijd al belachelijk veel gezien en meegemaakt, ik weet niet waar ik moet beginnen :O Ok, let's try;
Na een stiekem toch wel emotioneel afscheid van Sianga en Richard op het busstation namen we de bus naar Gweta, in de buurt van die Makgadigadi zoutvlaktes (was dus toch een typefout, bedankt Sjors ;)). Hier verbleven we in Gweta Lodge, waar we EINDELIJK konden ontspannen aan het zwembad. De volgende ochtend deden we een tour naar de zoutvlakten. Onderweg zagen we gigantische Baobabs, en stokstaartjes! De zoutvlakten waren mooi, maar we konden er vanwege het seizoen helaas niet op. Ook was het niet wit zoals in Bolivia, maar een beetje grauwgrijzig.
’s Middags bleek de manager van de lodge, Jake (een 23 jarige Brit) met een net-over-gevlogen vriendin van hem, Emma, een klein roadtripje te gaan maken, toevallig precies de kant op waar wij ook heen wilden…dus we konden met hen meerijden! Eerst stopten we voor een nachtje in Elephant Sands, een lodge pal naast een waterhole. Hier zie je dus vanuit je zwembadje de olifanten een bad nemen XD. ’s Avonds gingen we voor een braai naar een huis van kennissen van de manager van die lodge, waar Jake dan weer goede vrienden mee was. Lang verhaal, gekke nacht.
De volgende dag reden we door naar Kasane, waar Jake voor ons meteen een goedkoop boottochtje regelde op de Chobe rivier. Het was een mooi tochtje, met veel hippo’s en ook olifanten in het water :). De ochtend daarop deden we een game drive in Chobe National Park, waarbij we helaas niet zoveel ‘nieuws/bijzonders’ zagen. Verwend hè? Wel een lekker tochtje, met mooi uitzicht over de Chobe rivier! ’s Middags reden we met Jake en Emma Zimbabwe in; richting Victoria Falls! Nadat Mario en ik onze spullen hadden gedropt in het Shoestrings Backpackers, gingen we meteen naar het Vic Falls park, want Jake en Emma zouden ’s avonds nog terug moeten. De watervallen waren ronduit waanzinnig. ZOVEEL WATER!! Ze zijn 1.7 kilometer lang, en op het hoogste punt 108 m. Echt heel indrukwekkend om te zien, en dan ook nog in een jungle-achtige omgeving…echt fantastisch. We namen afscheid van Jake en Emma, en liepen zelf nog wat door het park (waarbij je door de ‘spray’ van de watervallen -lees: emmers met water- zeiknat wordt XD). Terug in Shoestrings genoten we van de sfeer daar; echt een heel gezellig hostel, inclusief gitaarspelende rastafarians, yay ;). ’s Avonds kwam er nog een groep ‘overlanders’ (die zo’n rondreis doen met een truck) langs, die de boel omtoverden in een heuse partyplace. Gezellig dus.
In Shoestrings verblijft ook Dexter; een Zimbabwaan die een beetje de weg kwijt lijkt, maar echt een waanzinnig kunstwerk heeft gebouwd. Van ijzerdraad en oude stof heeft hij een ´Global Village´ gemaakt, een miniatuur dorpje met mensjes vanuit alle windrichtingen die kunnen bewegen. Hij vertelt er dan een heel verhaal bij, wat de mensjes allemaal doen en waar ze vandaan komen. Zijn motto is 'One people', dat we allemaal gelijk zijn en elkaar ook zo moeten behandelen. Ik heb echt nog nooit zoiets gezien, heel bijzonder! Mocht je geïnteresseerd zijn; we hebben een filmpje!
Overigens; om geld te besparen kamperen we dus op de meeste plekken. Al deze logdes/hostels bieden ook kampeerplekken, wat je echt vele pula’s/dollars/kwacha’s/rand scheelt…
De twee dagen daarna deden we een beetje rustig aan, ik voelde me ook niet zo lekker. We huurden nog een middagje fietsen, waarmee we bij wat lokale winkeltjes en de rivier gingen kijken. De Zimbabwanen (?) zijn aardig, maar wel een stuk opdringeriger dan de Botswanen… of het komt door het gehalte aan toeristen in Vic Falls. Maar op straat word je constant lastig gevallen door straatverkopers, die je beeldjes, souvenir-geld of wiet (?!) willen verkopen.
Toen gingen we nog een ochtend raften op de Zambezi Rivier. Door het seizoen is het hoog water en kun je maar een deel doen van wat ze normaal raften, maar het was nog steeds vet. De Zambezi stroomt na de Falls door een heel mooie kloof, waar we dus doorheen raften. Ik wil nog wel een keer het hele stuk doen in het droogseizoen! :D Die middag lieten we onze vrienden uit Shoestrings weer achter, en vertrokken we naar Livingstone, Zambia. Hierbij staken we te voet de Victoria Falls bridge over, de brug over de Zambezi die Zimbabwe met Zambia verbindt. Vanaf de brug heb je uitzicht op de Falls, de kloof, en de bungee-jumpers die van de brug af springen! Eenmaal de grens over namen we een taxi naar Livingstone (10 km). Hier verbleven we in Livingstone Backpackers, waar we, omdat het zo rustig was, in een dorm mochten voor de prijs van kamperen…Yay een bed! ;). De volgende dag namen we een taxi terug naar de watervallen, om ze nu vanaf de Zambiaanse kant te bekijken. Ook heel gaaf! Aan deze kant kun je er een soort van ‘achter’, zodat je bijna over de rand kunt kijken. Heel vet. In het park hadden we ook nog een heel bijzondere baviaan-encounter; een hele grote groep, gewoon om ons heen, op nog geen meter afstand. Ze leken niet zoveel last te hebben van ons en waren lekker bezig met hun natuurlijke gedrag, van spelende kleintjes tot seksende volwassenen. Ahum. Heel vet dat ze zo dichtbij waren!
De volgende dag besloten we naar het Livingstone Museum te gaan. Een leuk museumpje, met wat informatie over Afrika, David Livingstone, Afrikaanse ecologie en de geschiedenis van Zambia. Die avond gingen we nog stappen met één van de eigenaren van het Backpackers, wat gezellig was.
De volgende dag vlogen we naar Johannesburg, Zuid-Afrika. We wilden eigenlijk meteen een auto huren, maar kwamen erachter dat het bedrijf geen office had op het vliegveld. Dus verbleven we voor één nachtje in een airport hostel, terwijl we het autoverhuurbedrijf belden om alles voor de volgende ochtend te regelen. De dag erna haalden we ons schattige Nissan Micratje op, and we hit the road! Ons doel was Sodwana Bay. Het was een lange rit, aan de linkerkant van de weg natuurlijk. Hier in Afrika lopen mensen gewoon langs de snelweg, stoppen auto's gewoon langs de snelweg, en geven ze elkaar inhaal-ruimte door op de vluchtstrook te gaan rijden. Na het inhalen wordt er dan vriendelijk bedankt met behulp van knipperlichten. Heel fascinerend, maar we besloten ons maar gauw als locals te gedragen en deze trend te volgen. Het was een beetje zoeken aan het eind, en het was wat vroeger donker dan we hadden verwacht, maar we kwamen heelhuids aan in Sodwana Bay. Hier klopten we aan bij het 'Natural moments bush camp', waar Tracey, een superaardige vrouw ons voor iets goedkoper een dorm aanbood, omdat het al wat later was. Sodwana is a "Drinking town with a driving problem", hoe een van de locals het noemde XD. Er is weinig te beleven, behalve....DUIKEN!! Dus dat hebben we gedaan. Ik heb in totaal 6 duiken gedaan, en mijn Advanced Open Water brevet gehaald. Mario ging voor zijn Open Water. Ik ben echt gemaakt voor duiken! Het koraal was echt prachtig, met superveel kleurrijke vissen, schildpadden en zelfs haaien. En op een van de bootritten naar de duikspot sprongen we met snorkel in het water omdat we dolfijnen zagen...ze zwommen wel weg, maar om op 5 meter een stukje achter ze aan te zwemmen is echt waanzinnig. Sodwana Bay heeft een hele relaxte sfeer, de instructeurs waren allemaal superaardig, en ook Tracey was echt een topmeid. Ik was daar echt superzen en happy! Na 6 dagen in Sodwana Bay lieten we dit dorpje met pijn in ons hart achter. Again, if interested; ik heb mijn persoonlijke duik-DVD :D. We reden naar het nabije Hluhluwe, waar we in een, aanzienlijk minder gezellig hostel terecht kwamen. De volgende dag sliepen we eens lekker uit (duiken was vaak vroeg), en 's middags hadden we een game drive gepland in het Hluhluwe game reserve. Nu zullen jullie wel denken, 'Heb je niet al genoeg game gezien'? maar in Hluhluwe hebben ze de enige van de Big Five die we nog niet hadden gezien...de Rhino! Het was een succesvolle game drive met heel veel rhino, en aan het eind zelfs nog leeuwen! Het grote mannetje werd weggejaagd door een trompetterende olifant, heel gaaf om te zien. Vanuit het gras zagen we ook het vrouwtje en 5 middelgrote welpen! Heel gaaf dus :)
Vandaag zijn we naar de Drakensberg gereden, SA's hoogste mountainrange, op de grens met Lesotho (een minilandje hier in de bergen). Morgen gaan we een tour de bergen in doen! Plaatsen hebben hier overigens hilarische namen zoals Sukkelaar, Winkelhaak, Ermelo, Amersfoort, en Piet Retief.
Wow, ik hoop dat ik nu alles zo'n beetje heb verteld. Ik ben vast nog allerlei ervaringen vergeten! Maar het gaat dus heel goed, en Rotterdam/Wageningen/Utrecht lijkt echt iets uit een ander leven. Het enige lastige is plaatsen en mensen achterlaten, maarja, dat hoort er een beetje bij hè...:) :(
Het einde komt nu snel in zicht, wat natuurlijk altijd twee kanten heeft.
Wel zin om jullie allemaal weer te zien!
Liefs,
Jip
Ik heb echt al belachelijk lang niet geschreven en ik heb in de tussentijd al belachelijk veel gezien en meegemaakt, ik weet niet waar ik moet beginnen :O Ok, let's try;
Na een stiekem toch wel emotioneel afscheid van Sianga en Richard op het busstation namen we de bus naar Gweta, in de buurt van die Makgadigadi zoutvlaktes (was dus toch een typefout, bedankt Sjors ;)). Hier verbleven we in Gweta Lodge, waar we EINDELIJK konden ontspannen aan het zwembad. De volgende ochtend deden we een tour naar de zoutvlakten. Onderweg zagen we gigantische Baobabs, en stokstaartjes! De zoutvlakten waren mooi, maar we konden er vanwege het seizoen helaas niet op. Ook was het niet wit zoals in Bolivia, maar een beetje grauwgrijzig.
’s Middags bleek de manager van de lodge, Jake (een 23 jarige Brit) met een net-over-gevlogen vriendin van hem, Emma, een klein roadtripje te gaan maken, toevallig precies de kant op waar wij ook heen wilden…dus we konden met hen meerijden! Eerst stopten we voor een nachtje in Elephant Sands, een lodge pal naast een waterhole. Hier zie je dus vanuit je zwembadje de olifanten een bad nemen XD. ’s Avonds gingen we voor een braai naar een huis van kennissen van de manager van die lodge, waar Jake dan weer goede vrienden mee was. Lang verhaal, gekke nacht.
De volgende dag reden we door naar Kasane, waar Jake voor ons meteen een goedkoop boottochtje regelde op de Chobe rivier. Het was een mooi tochtje, met veel hippo’s en ook olifanten in het water :). De ochtend daarop deden we een game drive in Chobe National Park, waarbij we helaas niet zoveel ‘nieuws/bijzonders’ zagen. Verwend hè? Wel een lekker tochtje, met mooi uitzicht over de Chobe rivier! ’s Middags reden we met Jake en Emma Zimbabwe in; richting Victoria Falls! Nadat Mario en ik onze spullen hadden gedropt in het Shoestrings Backpackers, gingen we meteen naar het Vic Falls park, want Jake en Emma zouden ’s avonds nog terug moeten. De watervallen waren ronduit waanzinnig. ZOVEEL WATER!! Ze zijn 1.7 kilometer lang, en op het hoogste punt 108 m. Echt heel indrukwekkend om te zien, en dan ook nog in een jungle-achtige omgeving…echt fantastisch. We namen afscheid van Jake en Emma, en liepen zelf nog wat door het park (waarbij je door de ‘spray’ van de watervallen -lees: emmers met water- zeiknat wordt XD). Terug in Shoestrings genoten we van de sfeer daar; echt een heel gezellig hostel, inclusief gitaarspelende rastafarians, yay ;). ’s Avonds kwam er nog een groep ‘overlanders’ (die zo’n rondreis doen met een truck) langs, die de boel omtoverden in een heuse partyplace. Gezellig dus.
In Shoestrings verblijft ook Dexter; een Zimbabwaan die een beetje de weg kwijt lijkt, maar echt een waanzinnig kunstwerk heeft gebouwd. Van ijzerdraad en oude stof heeft hij een ´Global Village´ gemaakt, een miniatuur dorpje met mensjes vanuit alle windrichtingen die kunnen bewegen. Hij vertelt er dan een heel verhaal bij, wat de mensjes allemaal doen en waar ze vandaan komen. Zijn motto is 'One people', dat we allemaal gelijk zijn en elkaar ook zo moeten behandelen. Ik heb echt nog nooit zoiets gezien, heel bijzonder! Mocht je geïnteresseerd zijn; we hebben een filmpje!
Overigens; om geld te besparen kamperen we dus op de meeste plekken. Al deze logdes/hostels bieden ook kampeerplekken, wat je echt vele pula’s/dollars/kwacha’s/rand scheelt…
De twee dagen daarna deden we een beetje rustig aan, ik voelde me ook niet zo lekker. We huurden nog een middagje fietsen, waarmee we bij wat lokale winkeltjes en de rivier gingen kijken. De Zimbabwanen (?) zijn aardig, maar wel een stuk opdringeriger dan de Botswanen… of het komt door het gehalte aan toeristen in Vic Falls. Maar op straat word je constant lastig gevallen door straatverkopers, die je beeldjes, souvenir-geld of wiet (?!) willen verkopen.
Toen gingen we nog een ochtend raften op de Zambezi Rivier. Door het seizoen is het hoog water en kun je maar een deel doen van wat ze normaal raften, maar het was nog steeds vet. De Zambezi stroomt na de Falls door een heel mooie kloof, waar we dus doorheen raften. Ik wil nog wel een keer het hele stuk doen in het droogseizoen! :D Die middag lieten we onze vrienden uit Shoestrings weer achter, en vertrokken we naar Livingstone, Zambia. Hierbij staken we te voet de Victoria Falls bridge over, de brug over de Zambezi die Zimbabwe met Zambia verbindt. Vanaf de brug heb je uitzicht op de Falls, de kloof, en de bungee-jumpers die van de brug af springen! Eenmaal de grens over namen we een taxi naar Livingstone (10 km). Hier verbleven we in Livingstone Backpackers, waar we, omdat het zo rustig was, in een dorm mochten voor de prijs van kamperen…Yay een bed! ;). De volgende dag namen we een taxi terug naar de watervallen, om ze nu vanaf de Zambiaanse kant te bekijken. Ook heel gaaf! Aan deze kant kun je er een soort van ‘achter’, zodat je bijna over de rand kunt kijken. Heel vet. In het park hadden we ook nog een heel bijzondere baviaan-encounter; een hele grote groep, gewoon om ons heen, op nog geen meter afstand. Ze leken niet zoveel last te hebben van ons en waren lekker bezig met hun natuurlijke gedrag, van spelende kleintjes tot seksende volwassenen. Ahum. Heel vet dat ze zo dichtbij waren!
De volgende dag besloten we naar het Livingstone Museum te gaan. Een leuk museumpje, met wat informatie over Afrika, David Livingstone, Afrikaanse ecologie en de geschiedenis van Zambia. Die avond gingen we nog stappen met één van de eigenaren van het Backpackers, wat gezellig was.
De volgende dag vlogen we naar Johannesburg, Zuid-Afrika. We wilden eigenlijk meteen een auto huren, maar kwamen erachter dat het bedrijf geen office had op het vliegveld. Dus verbleven we voor één nachtje in een airport hostel, terwijl we het autoverhuurbedrijf belden om alles voor de volgende ochtend te regelen. De dag erna haalden we ons schattige Nissan Micratje op, and we hit the road! Ons doel was Sodwana Bay. Het was een lange rit, aan de linkerkant van de weg natuurlijk. Hier in Afrika lopen mensen gewoon langs de snelweg, stoppen auto's gewoon langs de snelweg, en geven ze elkaar inhaal-ruimte door op de vluchtstrook te gaan rijden. Na het inhalen wordt er dan vriendelijk bedankt met behulp van knipperlichten. Heel fascinerend, maar we besloten ons maar gauw als locals te gedragen en deze trend te volgen. Het was een beetje zoeken aan het eind, en het was wat vroeger donker dan we hadden verwacht, maar we kwamen heelhuids aan in Sodwana Bay. Hier klopten we aan bij het 'Natural moments bush camp', waar Tracey, een superaardige vrouw ons voor iets goedkoper een dorm aanbood, omdat het al wat later was. Sodwana is a "Drinking town with a driving problem", hoe een van de locals het noemde XD. Er is weinig te beleven, behalve....DUIKEN!! Dus dat hebben we gedaan. Ik heb in totaal 6 duiken gedaan, en mijn Advanced Open Water brevet gehaald. Mario ging voor zijn Open Water. Ik ben echt gemaakt voor duiken! Het koraal was echt prachtig, met superveel kleurrijke vissen, schildpadden en zelfs haaien. En op een van de bootritten naar de duikspot sprongen we met snorkel in het water omdat we dolfijnen zagen...ze zwommen wel weg, maar om op 5 meter een stukje achter ze aan te zwemmen is echt waanzinnig. Sodwana Bay heeft een hele relaxte sfeer, de instructeurs waren allemaal superaardig, en ook Tracey was echt een topmeid. Ik was daar echt superzen en happy! Na 6 dagen in Sodwana Bay lieten we dit dorpje met pijn in ons hart achter. Again, if interested; ik heb mijn persoonlijke duik-DVD :D. We reden naar het nabije Hluhluwe, waar we in een, aanzienlijk minder gezellig hostel terecht kwamen. De volgende dag sliepen we eens lekker uit (duiken was vaak vroeg), en 's middags hadden we een game drive gepland in het Hluhluwe game reserve. Nu zullen jullie wel denken, 'Heb je niet al genoeg game gezien'? maar in Hluhluwe hebben ze de enige van de Big Five die we nog niet hadden gezien...de Rhino! Het was een succesvolle game drive met heel veel rhino, en aan het eind zelfs nog leeuwen! Het grote mannetje werd weggejaagd door een trompetterende olifant, heel gaaf om te zien. Vanuit het gras zagen we ook het vrouwtje en 5 middelgrote welpen! Heel gaaf dus :)
Vandaag zijn we naar de Drakensberg gereden, SA's hoogste mountainrange, op de grens met Lesotho (een minilandje hier in de bergen). Morgen gaan we een tour de bergen in doen! Plaatsen hebben hier overigens hilarische namen zoals Sukkelaar, Winkelhaak, Ermelo, Amersfoort, en Piet Retief.
Wow, ik hoop dat ik nu alles zo'n beetje heb verteld. Ik ben vast nog allerlei ervaringen vergeten! Maar het gaat dus heel goed, en Rotterdam/Wageningen/Utrecht lijkt echt iets uit een ander leven. Het enige lastige is plaatsen en mensen achterlaten, maarja, dat hoort er een beetje bij hè...:) :(
Het einde komt nu snel in zicht, wat natuurlijk altijd twee kanten heeft.
Wel zin om jullie allemaal weer te zien!
Liefs,
Jip
-
17 April 2014 - 16:35
Hbokslag:
Lieve Jip,
Wat een prachtig verhaal weer. Ik ben vandaag uit Turkije thuis gekomen. Dat was ook leuk, maar natuurlijk lang niet zo avontuurlijk als jouw reis. liefs Oma Hannie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
